قاب فرسوده

حال و هوای دلت گرم بماند که شهریور پایان گرمای تابستانی ماست نه آغاز دلتنگی های سرد پاییزی...نکند با هر باد و بارانی بلرزد بخشکد زیر انبوهی از برگ ها...باران اگر بارید، سیل اگر جاری شد و جاده ها خیس از نبودن، تو اما حال و هوای دلت گرم بماند.دلبسته ی واژه ها، نگاه ها و دست ها نباید بود که با تکان خوردن هر شاخه بی درنگ، دلی یخ بزند...! حال و هوای دلت گرم بماند که پاییز، فصل دلسپردن و ورق زدن خاطرات کهنه ی دل نیست... قاب فرسوده...

» نمایش این صفحه بدین معناست که نویسنده وبلاگ یک مطلب را بصورت رمزدار درج کرده است و برای مشاهده کامل مطلب نیازمند آن هستید که کلمه عبور مرتبط با این مطلب را دانسته و وارد کنید.

قاب فرسوده...

من سحر نمی دانم...من فقط روحم را که بزرگ بود و سنگین بود گستراندم...گفتی زمستان شده ای و من دلم به حالت سوخت،پس روحم را که بزرگ بود و سنگین مثل چادری روی تو کشیدمو ذکر عشق خواندم تا تو سوختی...نفس هات به شماره افتاده بود و روح من با تنفس تو میتپید...گفتم دوستت دارم و تو دیگر نفس نکشیدی و روح من از تپش ایستاد...گفتم نکند تو را کشته باشم؟نکند من مرده باشم؟پس روحم را از روی تو برچیدم اما تو نبودی...غیب شده بودی...گفتم که سحر نمی دانم... قاب فرسوده...